“Long Play” soa coma unha poes铆a incitada polas persuasi贸ns da aventura e do risco, conformando unha sorte de “jukebox de autoxeograf铆a”. Estes versos te帽en un p茅 no feitizo do est茅tico, transitando pola ben茅vola tiran铆a da rima; e outro, na inmediatez da emoci贸n, a da esquina sucia do ring, cando o centro do libro viaxa 谩s formas m谩is propias da canci贸n ou da “twitteratura” a ritmo de m煤sica e desexo, coma un parteluz que observa a “aritm茅tica beatle”: letras tristes + alegres melod铆as.
A “forma” do Long Play navega libertaria cara 谩s augas de sinxeleza do fondo, tensando as fronteiras do x茅nero po茅tico que galantea por intres con alg煤n “riff” de humor -se Ian Curtis 茅 de Curtis e Ohio 茅 O H铆o, eu a Bueu digo vou, Jhonny, go, go!- e evasi贸ns cara “outros territorios pos铆beis”; conc铆bese o propio proceso de creaci贸n como un “crescendo de arte e ensaio” pleno de liberdade e de poes铆a por si mesmo. As palabras cantan e denuncian, celebran, imaxinan e protestan, concisas e inmersas na observaci贸n da experiencia vital: os problemas, os medos e inquedanzas de quen as escribe, os ollos tisnados da infancia infinda.
A “ledicia blue” que agroma do triste.
A loita por habitar os silencios da nosa zona escura.
Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerte la mejor experiencia de usuario posible. La informaci贸n de las cookies se almacena en tu navegador y realiza funciones tales como reconocerte cuando vuelves a nuestra web o ayudar a nuestro equipo a comprender qu茅 secciones de la web encuentras m谩s interesantes y 煤tiles.