Manuel acolle a nova da s煤a morte, e de maneira serena considera as cousas que nunca vai poder facer, as palabras que non vai aprender, o tango que quedou sen bailar. Susana, a filla, e Lu铆s, o xenro, m贸vense arredor del como caricaturas insensibles, preparados para o despegue social. Mar铆a limpa o que lle mandan, sen facerse demasiadas preguntas porque as铆 doe menos. As palabras proferidas por Manuel apenas atopan interlocutor, a non ser en Mar铆a, e as frases altisonantes dos aut贸matas mest煤ranse coas reverberaci贸ns dos ne贸ns da r煤a, que impiden ver as estrelas. Ser谩 tarde para fuxir desta nebulosa anestesiante? Tal e como fixo H茅itor, o fillo que canta nun club, lonxe da insensibilidade.
Sempre quixen bailar un tango de Teresa Costa Gonz谩lez obtivo o XVII潞 Premio 脕lvaro Cunqueiro de textos teatrais, outorgado por AGADIC. O xurado salientou desta peza a solidez da s煤a estrutura dram谩tica, cualific谩ndoa como unha obra “moi coidada” e “moi ben constru铆da”, as铆 como a s煤a intenci贸n de ridiculizar valores dominantes na sociedade actual como o af谩n de poder, a ambici贸n, as aparencias, a superficialidade ou o materialismo, en contraste co “poder salvador dos so帽os”
Esta web utiliza cookies para que podamos ofrecerte la mejor experiencia de usuario posible. La informaci贸n de las cookies se almacena en tu navegador y realiza funciones tales como reconocerte cuando vuelves a nuestra web o ayudar a nuestro equipo a comprender qu茅 secciones de la web encuentras m谩s interesantes y 煤tiles.